امید به زندگی

امروز یاد یکی از همکلاسیای کارشناسیم افتادم. اسمشو سرچ کردم. وبلاگشو دیدم. ایشون یکی از بهترین همکلاسی هایی بوده که تاحالا داشتم. یه پسر عالی، مودب و مرتب، درسخون و باهوش، بسیار اخلاق مدار، مومن...

هرچی خوبی بگی توی اخلاق و رفتار این آقا میشد پیداش کرد. از نظر ظاهری البته یه عادی معمولی حتی... چون قدش کوتاه و ریزنقش بود. اما چیزی که اون  رو از همه پسرهای دانشگاه برجسته کرده بود اخلاق و رفتار بسیار درست و به جا شون بود.به شخصه از همیشه امیدوار بودنش واقعا خوشم میومد.ادمی بود با اینکه روابط اجتماعی عالی داشت اما ادم مطمئنی بود.

توی وبلاگشون مطالبی از رسیدن ب موفقیت و... این چیزا نوشته بود.درست مثل شخصیت امیدوار و پرتلاشش وبلاگشم پراز امید و تلاش بود. 

جدی انگار خدا خوب ها رو زود پیش خودش میبره. خیلی آرزوها داشت که بهشون نرسید. الان فک کنم حدود دوساله دیگه بین ما نیست. بنظرم میشه از داستان زندگیشون ی کتاب نوشت. ...

خوابم مییاد...